Deze video beschrijft de geschiedenis en betekenis van de Ferrari GTO.
De Ferrari GTO werd officieel geïntroduceerd in 1984 als onderdeel van Ferrari’s strategie om deel te nemen aan de FIA Rallye-B kampioenschappen. Oorspronkelijk werd hij beschouwd als de 288 GTO, maar de auto wordt nu officieel erkend als Ferrari GTO. Het model werd ontworpen in de context van Ferrari’s behoefte om te innoveren en concurrerend te blijven ten opzichte van rivalen.
Ontwikkeling en productie
Ferrari bouwde minimaal 200 exemplaren van de GTO om te voldoen aan de wedstrijdregels en produceerde uiteindelijk 272 auto’s, waaronder een speciaal exemplaar voor Formule 1-coureur Niki Lauda, gemaakt van overgebleven onderdelen. Deze productie was een strategische zet die de weg vrijmaakte voor toekomstige modellen en de GTO markeerde als een cruciaal onderdeel van Ferrari’s geschiedenis.
Technische specificaties
De Ferrari GTO beschikt over een centraal geplaatste 2,85-liter V8-motor, ontwikkeld op basis van de Lancia LC2-racewagen. Deze motor levert maximaal 400 pk en een topsnelheid van meer dan 300 km/u. Het ontwerp maximaliseerde de aerodynamica en prestaties en zette daarmee nieuwe normen voor supercars in die tijd.
Ontwerpinvloeden
Hoewel de GTO enkele stijlkenmerken deelt met eerdere modellen zoals de 250 GTO en de 308, valt hij op door zijn unieke design en homologatiekenmerken. Alle exemplaren werden geproduceerd in iconisch rood, wat de merkidentiteit van Ferrari weerspiegelt, met beperkte aanpassingsmogelijkheden.
Erfenis en impact
Hoewel de FIA de Rallye-B-kampioenschappen kort na de introductie van de GTO annuleerde, droegen de auto uiteindelijk bij aan de ontwikkeling van toekomstige Ferrari-supercars, zoals de F40, waardoor zijn betekenis in de autogeschiedenis behouden bleef.