De ‘Silver Fox’ zorgde in 1967 voor een sensatie op de Autosalon van Turijn. De auto werd ontworpen en gebouwd door de Italiaanse carrosseriebouwer Officine Stampaggi Industriali S.p.A. – kortweg OSI. Deze stylist stond bekend om zijn innovatieve ideeën. De ‘Silver Fox’ was een radicale, futuristische conceptauto die meer op een catamaran leek dan op een klassieke auto.
Twee slanke carrosseriehelften liepen parallel aan elkaar in een gedeelde carrosserie en waren verbonden door drie aerodynamische vleugelvormige structuren. Het idee kwam van coureur Piero Taruffi, die al geruime tijd over een dergelijk concept nadacht. Begin 1966 presenteerde hij zijn voorstel aan de ingenieurs van OSI en gaf hem meteen een passende naam: ‘Silver Fox’. Dit was zijn eigen bijnaam, die hij te danken had aan zijn grijze haar en zijn sluwe rijstijl. Taruffi was tevens de laatste winnaar van de legendarische Mille Miglia in 1957.
Naast de ongewone vorm van de romp, creëerden de drie aerodynamische vleugelprofielen een buitengewoon visueel effect dat de auto uniek maakte. Ze waren bedoeld om de downforce te verbeteren en de stabiliteit bij hoge snelheden te vergroten. De voorvleugel kon alleen met de hand worden versteld wanneer de auto stilstond. De bestuurder kon de grote centrale vleugel proactief verstellen terwijl de conceptauto in beweging was. Het doel was om de aerodynamische stroomlijning af te stemmen op snelheid en rijstijl. Een vaste derde vleugel completeerde het systeem aan de achterzijde.
De ‘Silver Fox’ was ontworpen voor aandrijving door een 1,0-liter viercilinder Renault Alpine-motor, die compact en krachtig was. Deze werd schuin achter de bestuurdersstoel in de linker steunpoot gemonteerd. Ondanks de kleine cilinderinhoud zorgden de lichtgewicht constructie en het doordachte aerodynamische ontwerp ervoor dat de coureur een topsnelheid van meer dan 170 km/u (105 mph) kon bereiken.
De ‘Silver Fox’ was oorspronkelijk bedoeld om mee te doen in Groep B6 en het plan was om er ook records mee te breken. OSI ging echter failliet en deze auto bleef een uniek exemplaar. Hij maakte nooit een testrit en nam zeker geen deel aan races. Later kocht een verzamelaar het rijdende prototype – zonder motor en versnellingsbak, maar met alle originele tekeningen van OSI. Gedurende tien jaar bleef hij de auto ontwikkelen, volledig trouw aan het oorspronkelijke ontwerp, totdat alle systemen – inclusief de actieve aerodynamica – volledig operationeel waren zoals aanvankelijk gepland.